یک رابطه سالم و موفق رابطه‌ای نیست که در آن همه چیز کامل و بدون نقصه بلکه این روابط در بستری از پذیرش و رشد متقابل شکل می‌گیرند . زمانی که دو نفر در یک رابطه به طور همزمان تصمیم می‌گیرند که نه تنها با یکدیگر هم مسیر بشوند بلکه به طور مستقل نیز به رشد فردی خود ادامه می‌دهند.اینجاست که یک رابطه عمیق و پایدار ساخته می‌شود و این فرایند مستلزم اینه که هر فرد به طور فعال به بهبود خود و بهبود ارتباطش توجه کند. در چنین روابطی هیچ یک از طرفین احساس نمی‌کنند که دیگری باید فقط آنها را درک کرده یا تغذیه کند بلکه هر دو با آگاهی و تعهد به رشد یکدیگر در کنار هم پیش می‌روند روابطی که در آنها این رشد متقابل وجود دارد و به همون اندازه که به تفاهم‌های کلامی و توافق‌های متقابل متکی هستند بیشتر به فرایندهای عمیق‌تر و انسانی همچون همدلی ، انعطاف پذیری و تعهد عاطفی وابسته هستند. اینگونه ارتباطات همانطور که از نظر علمی ثابت شده بیشترین بستر را برای ساختن آینده ای سالم و پایدار فراهم می‌کنند
